Er is geen communicatie tussen de financiële “potjes” die er zijn voor de zorg En juist dat is het mankement van de zorg in Nederland. Wanneer men dit gaat doen kunnen er betere situaties (en zelfs goedkopere) gecreëerd worden voor iedereen die te maken heeft met een (fysieke) beperking.
Mankement van de zorg
Op dit moment is er sprake van weinig samenwerking tussen Wmo, Wlz, Zvw en Jeugdwet. Mocht je een aangepaste woning willen realiseren en je kunt door aanpassingen bezuinigen op het ene potje, betekent dat helaas niet vanzelfsprekend dat het beschikbaar wordt voor het andere potje. Hoe goed een ontwerp ook is. En dat kunnen we het mankement noemen van hoe de zorg bij ons geregeld is.
Wanneer de lokale overheid en de landelijke overheid de geldstromen aan elkaar koppelt, kan er veel meer gerealiseerd worden!
Geldstromen koppelen is de uitkomst
Particulieren die aankloppen bij het wmo-loket voor een aanpassing in huis, krijgen heel vaak nul op het rekest of een ‘oplossing’ die voor de WMO kosten bespaard. Maar uiteindelijk voor de gemeenschap veel meer geld gaat kosten! Los van de kosten wordt totaal niet gedacht aan het welzijn van de patiënt. Als men bijvoorbeeld vraagt voor een aanpassing in de badkamer waardoor de zelfredzaamheid van de cliënt/patiënt wordt verhoogd, dan wordt men in 9 van de 10 gevallen naar huis gestuurd met een aantal (goedkope) ‘oplossingen’. Denk bijvoorbeeld aan een extra beugel aan de muur of een verhoogde toiletbril: korte termijn politiek die ons uiteindelijk alleen maar (veel) geld extra kost!
Juiste manier van investeren
Uiteindelijk komen mensen over het algemeen toch terecht in een instelling waar men volledig verzorgd moet worden. Maar dit moment kunnen we in een groot aantal gevallen uitstellen door op de juiste manier te investeren. Stel een badkamer moet aangepast worden om de cliënt zelfredzaam te maken (of te houden) en dit kost 20.000 euro (bijna altijd minder). Als de betreffende persoon hierdoor ‘slechts’ een half jaar langer thuis kan blijven wonen dan besparen we met zijn allen veel geld: één dag in een verpleeghuis kost al gauw 200 euro, dus in dit geval besparen we 180 x 200 = 36.000 euro! Trek je daar de (fictieve) investering van de badkamer af (€20.000), dan is deze investering in iets meer dan 3 maanden terugverdiend! Daarmee belanden we echter bij de kern van het probleem. Het zijn gescheiden budgetten en daardoor is er (kennelijk) geen inzicht waardoor de staat op jaarbasis zeer waarschijnlijk vele miljoenen euro’s over de balk gooit!
Meer privacy, waardigheid en zelfvertrouwen
Het ideale scenario zou zijn dat iedereen de kans krijgt om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. Iedere situatie vraagt om andere hulpmiddelen of ander soort zorg, maar dat moet wel (deels) vergoed worden. De overheid betaalt mee aan aanpassingen in de woning zodat de belasting minder groot is als ze bijvoorbeeld met de trap naar boven gaan of gebruik maken van het toilet, de wastafel en de douche in de badkamer (of badkamers). Doordat de badkamer ruim is opgezet en alles in hoogte verstelbaar is, kunnen ouderen en mensen met functionele beperkingen zich zonder hulp redden waardoor hun privacy, waardigheid en zelfvertrouwen toeneemt.
Anna Emmelkamp
op 04 Sep 2019