Hoe toegankelijk wordt Nederland in 2018? Zoals jullie ongetwijfeld weten is in juli 2016 het VN verdrag voor mensen met een beperking in werking getreden doordat Nederland het heeft geratificeerd. Hierdoor is de toegankelijkheid van mensen een recht geworden!
Precies een jaar geleden (1 januari 2017) is er in de tweede kamer besloten dat per die datum via een Algemene Maatregel van Bestuur (AMVB) geregeld wordt wat de regels zijn voor de algemene toegankelijkheid. Dit bestaat uit het treffen van voorzieningen van eenvoudige aard en evenredigheid van de belasting.
Naar welke toegankelijkheid streven we eigenlijk?
Moeilijk om een antwoord te geven op deze vraag. Wat ons betreft is het ook niet de vraag wat de (minimale) regels worden, maar meer welke toegankelijkheid we willen bieden aan de mensen met een beperking. Op dit moment als er iets gebouwd wordt is het bouwbesluit meestal al bepalend om de toegankelijkheid te regelen. Want ja, als je aan het bouwbesluit voldoet, heb je gedaan wat gedaan moet worden. Maar wat doen ‘ze’ eigenlijk daadwerkelijk aan toegankelijkheid? In de praktijk kunnen we stellen dat er nauwelijks iets gedaan wordt waar de mensen met een beperking ECHT mee geholpen zijn. Dat klinkt heel hard, maar het is de waarheid. Zie de voorbeelden hieronder.
Gehandicaptentoilet / invalidentoilet / mivatoilet
Het is volgens het bouwbesluit helaas mogelijk dat het mindervalidentoilet voldoet aan de bepaalde afmetingen, maar dat de inrichting ervoor zorgt dat het niet gebruikt kan worden door een rolstoelgebruiker. Want de inrichting staat bijvoorbeeld niet in het bouwbesluit. Ook de plaatsing van de diverse accessoires in een toilet zoals een spiegel, zorg-wastafel, afvalemmer is bepalend voor de toegankelijkheid van een toilet. In veel gevallen zijn deze producten op een te grote of te hoge afstand en kunnen mensen met een beperking hier geen gebruik van maken.
Sfeer en techniek
Een mindervalidentoilet is een plek waar sfeer, techniek en specifieke gebruikseisen samenkomen. Zo heeft Bano een in hoogte verstelbaar toilet ontwikkelt. Door gebruik te maken van het Bano, in hoogte verstelbare, toilet, wordt de zelfredzaamheid voor de rolstoelgebruiker sterk vergroot: tevens zorgt het toilet voor verlichting en vereenvoudiging voor zowel client als verzorgende. Door de, in de armleuningen geïntegreerde, elektrische bediening, is men dan in staat om snel en eenvoudig de hoogte naar behoefte af te stellen. Ook kan het toilet gebruikt worden als ’sta op’ toilet zodat de benodigde inspanning om van het toilet af te komen, tot een minimum wordt beperkt! Ideaal, toch? Dit toilet zou eigenlijk in elk bouwbesluit moeten worden geplaatst. Daarbij heeft Bano een passende maatvoering zodat rolstoelgebruikers overal makkelijk kunnen keren en bij kunnen. Dit is al mogelijk vanaf 4 m2.
De nooduitgang
In het Bouwbesluit is er bepaald dat er een nooduitgang moet zijn en dat de route ernaar toe vrijgehouden moet worden. Maar er is dus niet bepaald wat bijv. de deur van de nooduitgang toegankelijk maakt. Zo is het type sluiting niet vastgelegd en er is niet nagedacht over het type dat ook door een rolstoeler geopend kan worden. Daarnaast is er niet bepaald wat er na de deur vereist wordt. Zo kan het dus gewoon voorkomen dat de rolstoelgebruiker de deur van de nooduitgang open doet en een paar traptreden ziet om het gebouw te verlaten. Ongelooflijk toch?
Er is verfijning nodig
Uit de bovenstaande voorbeelden blijkt dat De Vraag in 2018 moet worden: wat willen we als samenleving met toegankelijkheid? Welke toegankelijkheid willen we bieden? De hoofdlijnen daarvan zijn zoals reeds verteld vastgelegd in het Bouwbesluit, Woonkeur, richtlijnen CROW, etc. Maar nu is het hoofdzaak om verfijning aan te brengen dat daadwerkelijke tot toegankelijkheid leidt.
