In Nederland is de positie van mensen met een beperking verslechterd! We krijgen zelfs een onvoldoende in een rapport dat aan de Verenigde Naties wordt aangeboden (bron: trouw). Het artikel hebben we onder verdeeld in de volgende onderdelen.
- Steeds moeilijker om volwaardig mee te doen in onze maatschappij
- Meer werkloosheid en armoede onder mensen met een beperking
- Overheid moet ingrijpen, maar laat dit na!
- Weinig collaboratie tussen Wmo, Wlz, Zvw en Jeugdwet
Steeds moeilijker om volwaardig mee te doen in onze maatschappij
De afgelopen drie jaar is gebleken dat het voor mensen met een beperking steeds moeilijker is geworden om volwaardig mee te doen in de maatschappij. Op veel verschillende gebieden scoort Nederland een slecht cijfer. Dit staat in een rapportage die bestemd is voor het VN-Mensenrechtencomité in Genève. Ook vanuit ons buurland in België komen mindere berichten. Zo lazen wij vandaag dat de sociale woningen in Vlaanderen zijn niet rolstoelvriendelijk zijn.
Meer werkloosheid en armoede onder mensen met een beperking
Diegene die het onderzoek hebben uitgevoerd hebben mensen met een beperking gevraagd naar hun ondervindingen. Bovendien zijn ze in de cijfers gedoken over verschillende onderwerpen. Zo ook over armoede. En die cijfers zijn er totaal niet beter op geworden. Zo leefde tien jaar geleden nog 19.5 procent van deze mensen in armoede, in 2016 was dit maar liefst 24,6 procent.
De hoeveelheid kinderen dat vanwege hun beperking uitgesloten is van het reguliere schoolsysteem breide uit van 3317 in 2011 naar 5576 in 2018. En de Participatiewet heeft amper gewerkt. Bizar is dat zowaar in tijden van personeelstekorten de werkloosheid onder mensen met een beperking toeneemt. Eveneens hebben de onderzoekers geconcludeerd dat er een gebrek is aan betaalbare aangepaste woningen. Zo is de helft van de huidige woningen ongeschikt om te blijven wonen.
Het ideale scenario zou zijn dat iedereen in Nederland de gelegenheid krijgt om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen. Elke situatie vraagt om andere hulpmiddelen of ander soort zorg, maar dat moet wel (deels) vergoed worden. De overheid betaalt mee aan aanpassingen in de woning zodat de belasting minder groot is als ze bijvoorbeeld met de trap naar boven gaan of gebruik maken van het toilet (denk aan een goed miva toilet). Wanneer de woning is aangepast betekent dat mensen met een beperking en senioren zich zonder hulp redden waardoor hun privacy, waardigheid en zelfvertrouwen toeneemt!
Overheid moet ingrijpen, maar laat dit na!
Om uitsluiting en achterstand van mensen met een beperking tegen te gaan, moet de overheid heel snel gaan ingrijpen. Maar de tendens is juist dat de overheid zich steeds vaker terugtrekt en minder aan de knoppen draait. Dit komt door de decentralisatie die plaats heeft gevonden in 2015. In dat jaar heeft het Rijk veel overgedragen aan de gemeenten. En deze decentralisatie is een belangrijke oorzaak voor de slechtere positie van mensen met een beperking.
Zo zijn enorm veel faciliteiten voor zorg en ondersteuning, wonen en werken afgebouwd en afgebroken. Voordelige toeslagen zijn verloren, terwijl die waren bedoeld om mensen met een beperking een gewone plek in de maatschappij te geven. Mar wat er vergeten wordt is dat een gewone plek niet wil zeggen dat de mensen met een beperking ineens voldoen aan het doorsnede waaraan we allemaal moeten voldoen. Veel mensen met een beperking zijn juist zelfredzaam, met een beetje hulp en niet zónder. Die gedachte is totaal onjuist uitgewerkt in de decentralisatie, die ook nog eens samenging met drastische bezuinigingen.
Gemeenten zitten krap bij kas
Als gevolg van deze veranderingen zitten veel gemeenten krap bij kas. Dat pakt voor mensen met handicap extra ongunstig uit. Stadsbesturen hebben namelijk niet alleen te maken gehandicapten, maar ook met mensen die verslaafd zijn, vluchtelingen, overlastgevers, armoede, kindermishandeling en meer. Het geld gaat sneller naar sociale problemen en overlast. Een voorbeeld hiervan is de jeugdhulp. Kinderen met een beperking komen er in de jeugdhulp bekaaid van af omdat de nadruk ligt op kansengelijkheid voor kinderen die uit kwetsbare gezinnen komen.
Wanneer lokale overheden en landelijke overheden de geldstromen aan elkaar koppelen, kan er veel meer gerealiseerd worden!
Weinig collaboratie tussen Wmo, Wlz, Zvw en Jeugdwet
In de huidige situatie wordt er weinig samengewerkt tussen Wmo, Wlz, Zvw en Jeugdwet. Mocht je een aangepaste woning willen realiseren en je kunt door aanpassingen bezuinigen op het ene potje, betekent dat helaas niet vanzelfsprekend dat het verkrijgbaar wordt voor het andere potje. Hoe goed een plan ook is. Geen communicatie tussen financiële ‘potjes’ is daarom het mankement van de zorg! Op de video hieronder kun je zien wat een aangepaste woning met mensen kan doen!
